Misschien herkent u dat wel… Als je een nieuwe auto koopt, zie je overal dat merk rondrijden. Als je je oriënteert op het kopen van een huis, lijkt het wel of overal een bord in de tuin staat. Als je je bezig houdt met fotografie, zie je overal om je heen ‘een geschikt plaatje’. En schrijf je een blog, dan rolt er ineens een nieuw onderwerp aan je voeten…
Dat overkwam me laatst, staande op het strand, aan de vloedlijn. Ik stond te kijken naar een man die garnalen viste. Hij liep tot zijn middel in het water, met een groot schepnet voor zich uit, en bracht netten vol garnalen aan de kant. Daar viel mijn blik ook op allemaal schelpdieren, die krioelden rond mijn voeten. Als vanzelf ging ik deze diertjes observeren… Met elke golf werden ze los gespoeld en renden ze hard heen en weer. Razendsnel begroeven ze zichzelf weer onder het zand, kruipend in hun huisje dat ze op hun rug droegen. Een bijzonder gezicht… Geboeid bleef ik kijken naar hun gedrag. Keer op keer werden ze bovengespoeld en herhaalde het rennen en wegkruipen zich. Er waren grote, volgroeide diertjes en hele kleintjes. Opeens zag ik iets opmerkelijks. Ik zag dat de grote diertjes de kleintjes vastgrepen, met een soort ‘schaartje’. Hoe bijzonder… Zij zorgden ervoor dat het kleintje bij hen bleef en niet wegspoelde met de golven. Zij zorgden voor hun nageslacht…
Mijn gedachte ging uit naar de boodschap van Jesaja 49: 15. Als zelfs een vrouw haar zuigeling niet vergeet, zou Ik (God) u dan wel vergeten? Eigenlijk brachten deze kleine schelpdiertjes dezelfde soort boodschap. Als dit kleine gewriemel zelfs zorg draagt voor het nageslacht, zouden wij dat als mensen dan niet doen?
Toch is het niet vanzelfsprekend, dat kinderen opgroeien met zorg en liefde van hun ouders. Hoeveel verdriet kun je tegenkomen in kinderlevens en in het leven van volwassenen, die terugkijken op gemis, verdriet, pijn en teleurstelling in hun jeugd. Hoe moeilijk kan het soms ook zijn om de tekorten te dragen, een plek te geven. En in de volwassenheid verantwoordelijkheid te nemen, om onrecht uit de geschiedenis om te buigen naar recht en vertrouwen voor de toekomst.
Anderzijds, soms sta ik verwonderd bij de processen van persoonlijke groei, waarin mensen leren om op gepaste wijze te zorgen voor zichzelf, de ander en het nageslacht. Waarin recht gedaan wordt, persoonlijk en aan de ander. Waarin passende acties in familierelaties en omstandigheden een verandering op gang brengen, die helend is en vertrouwen werft ook voor het nageslacht!
Wat is het mooi om dit werk te mogen doen!
