Het werd hoog tijd voor weer eens een nieuwe blog op de (vernieuwde) site. De tijd lijkt soms wel te vliegen… Het eerste half jaar van 2018 is al weer verleden tijd. En we zijn aangekomen bij de vakantietijd.
Tijd… Wat een bijzonder woord eigenlijk. Wat is tijd? Het woordenboek spreekt over “de onstuitbare gang der dingen van toekomst door het heden naar het verleden”. Tijd is de opeenvolging van momenten, tussen vroeger en later. Tijd is een periode of een moment. Tijd gaat over lengte en duur. Tijd gaat over hoeveelheid. Tijd is te meten of op te nemen. Tijd is ook subjectief. Het heeft te maken met onze eigen unieke beleving. Onze kwaliteit van tijd.
We kunnen zeeën van tijd hebben. Of van tijd noch uur weten. Sommige mensen zeggen tijd is geld. Voor andere mensen is tijd verbonden aan rust. “Geef me de tijd…”. We kunnen de tijd verslijten. Maar de tijd verslijt ook ons. We worden ouder door de tijd. Of we worden wijzer door de tijd. Wijsheid komt met de jaren, zegt men. Door het verloop van de tijd worden herinneringen mogelijk zwakker of lijken erge dingen mogelijk minder erg. Tijd slijt. Of: Komt tijd, komt raad. Tijd geeft soms een ander zicht op dingen. Tijd heelt soms wonden. Hoewel? Misschien blijven er toch wel littekens. Misschien blijven er toch wel dingen waar we geen raad mee weten. De tijd lijkt soms te vliegen, maar soms ook lijkt het of de tijd stil staat. Alles is doorgegaan, maar dit is niets veranderd, altijd nog hetzelfde.
Tijd is verbonden met ons leven. Levenstijd. Genadetijd. In de Bijbel staat in Prediker 3 dat alles zijn bestemde tijd heeft en alle voornemen onder de hemel heeft zijn tijd. Vele dingen worden opgesomd. Er is een tijd om geboren te worden, en een tijd om te sterven (vs 2). Een tijd om te huilen en een tijd om te lachen (vs 4). Een tijd om te kermen en een tijd om op te springen (vs 4). Een tijd om te omhelzen en een tijd om verre te zijn van omhelden (vs 5). Een tijd om te bewaren en een tijd om weg te werpen (vs 6). Een tijd om te zwijgen en een tijd om te spreken (vs 7).
Tijd voor blijdschap en tijd voor verdriet. Tijd voor jezelf en tijd voor de ander. Een tijd om anderen te helpen en een tijd om geholpen te worden. Een tijd om hulp te geven, een tijd om hulp te vragen. Tijd voor je werk en tijd voor je privé. Is er die tijd? De tijd is er wel, maar nemen we die tijd? Tijd voor rust en vakantie. Tijd voor jezelf en voor elkaar. En stille tijd?
Niet de tijd vliegt…. Maar WIJ vliegen (daarheen….), zegt psalm 90. Waar vliegen wij heen? En wat komen wij tijdens de vlucht van ons leven allemaal tegen? Waar willen we bij stilstaan? Waarbij moeten we stilstaan? Waar willen wij onze tijd voor nemen, of onze tijd aan geven?
Salomo zegt in Prediker: “Ik heb gemerkt, dat er niets beters voor henlieden is, dan zich te verblijden, en goed te doen in zijn leven. Ja ook, dat ieder mens ete en drinke, en het goede geniete van al zijn arbeid, Dit is een gave Gods.”
We mogen ons dus verblijden en goed doen. Goed doen aan onszelf en anderen. Eten en drinken en het goede genieten. Vakantietijd hebben en rusten van al de arbeid. Het goede genieten. Ook dat is een gave van God.
Misschien is het wel goed om in de vakantietijd eens stil te staan bij de invulling van onze tijd. Stel dat we een cirkeldiagram maken van hoe we onze tijd besteden. Hoeveel tijd besteden we aan werk, kerk, familie, vrienden, echtgenoot, kinderen, hobby’s, computer, sport, enz… Hoeveel tijd besteden we aan onszelf? Hoeveel tijd besteden we aan God? Hoe zou ons plaatje eruit zien en zijn we er tevreden mee?
Ik kwam laatst een treffende uitspraak tegen: “Besef wat je hebt, voor de tijd je laat beseffen wat je had”. Waaraan geven we onze tijd, waarvoor nemen we onze tijd…? Het is nu in ieder geval bijna vakantietijd. Tijd en gelegenheid om te bezinnen…. Fijne vakantie!
