Soms hoor of zie je dingen niet voor het eerst… Maar valt er opeens weer licht op. Dat gebeurde van de week in een van de gesprekken… Het ging over “ontmoeten”. Ik ging mijmeren over dat woord.
Wat is ontmoeten? Ontmoeten is iemand tegen komen, iemand treffen. Dat kan een onverwachtse ‘toevallige’ ontmoeting zijn, waarbij je iemand tegen het lijf loopt. Of het kan gaan om elkaar zien en samen zijn, bewust en georganiseerd, in een gesprek of samenkomst.
Ontmoeten gaat over contact. Onverwachts of bewust. De ander leren kennen. In gesprek komen met de ander. Ontmoeten gaat over verbinding. De ander van binnen tegenkomen en werkelijk zien.
Maar wat is er nodig om de ander écht te kunnen ontmoeten? Er viel van de week opnieuw licht op het woordje ‘ontmoeten’. Echt ontmoeten is eigenlijk ont-moeten. Vrij zijn van moeten. In het contact niets moeten, nergens aan hoeven voldoen…
Je echt laten ontmoeten kan alleen als je echt mag zijn. Onvoorwaardelijk. Vrij van eisen of verwachtingen. Echt ontmoeten kan als er geen oordelen zijn, over de ander of over jezelf. Als we onszelf en de ander laten staan…
Wat is het mooi, wat een zegen, om zó mensen te mogen ontmoeten. Iemand tegen komen, treffen. Iemand die laat zien wie hij of zij is. Mogen zien wat de ander bezig houdt, een kijkje nemen in het binnenste. De ander leren kennen in allerlei opzichten.
Buber zegt: “Alle werkelijke leven is ontmoeting.” We kunnen het ook omdraaien: “Alle ontmoeting is werkelijk leven”. Werkelijk zijn. Niets hoeven of moeten zijn, maar er mogen zijn.
Leven heeft te maken met groeien… Bij dat echt ontmoeten van de ander, ondervinden we ook iets in onszelf. Komen we ook onszelf tegen. Leren we ook onszelf beter kennen. Bij dat echt ontmoeten van de ander, ontmoeten we ook onszelf. Bij het echt ontmoeten van de ander, mogen en kunnen we ook innerlijk groeien.
Wat is dat ont-moeten soms moeilijk. In relatie met de ander, zijn we zo geneigd om de ander ‘aan te passen’ aan onze wensen en verwachtingen. Niet de ander zien en laten zijn. Maar de ander te beoordelen, op grond van onze eigen behoeften, normen en waarden. De ander niet werkelijk ont-moeten.
Wat is het soms ook moeilijk om jezelf te ont-moeten. In gedachten zijn we bezig met hoe we zouden willen zijn, of hoe we zouden moeten zijn. In plaats van ont-moeten, moeten we veel van onszelf.
Of we zijn bezig met gedachten over hoe we volgens de ander zouden moeten zijn… We zijn bang voor afwijzing. Het lukt dan niet om jezelf te zijn. Er te mogen zijn. Je werkelijk te laten ontmoeten door de ander.
Bij het overdenken van dit woord ‘ontmoeten’ viel er ook licht op het Woord. Ontmoeten vanuit Christelijk perspectief. Ont-moeten heeft te maken met genade. Uit genade in Christus, voor God niets meer moeten, niets meer hoeven zijn, maar er mogen zijn. En in die ontmoeting te ervaren wie Hij, de gans Andere, is.
Ontmoeten… Het gaat over genade. Het gaat over leven, werkelijk leven. Het gaat over mogen zijn. Er mogen zijn, in relatie met de ander. Het gaat over groeien.
Ik denk er nog een poosje over na…
