“Als een kleed zal ’t al verouden;
Niets kan hier zijn stand behouden;
Wat uit stof is, neemt een end
Door den tijd, die alles schendt…”
Niets kan hier zijn stand behouden. Niets blijft zoals het was… Alles verandert. Sta je daar wel eens bij stil? Misschien zit u of jij daar wel midden in. Misschien merk je ’t op of loop je er tegen aan. Misschien lijd je er wel onder… Alles verandert. Je wilt het niet en toch gebeurt het.
Het gaat vaak heel geleidelijk. Soms zie je het pas als je omkijkt, terug kijkt. Je ziet foto’s van een jaar of enkele jaren terug. Je ziet het…wat er allemaal is veranderd.
Niets blijft hetzelfde, alles verandert. De dingen om je heen. Materie. Het gaat vanzelf kapot. Het slijt. We vervangen het zomaar voor iets anders. Het is er niet meer. Al ben je ergens nog zo zuinig op. Het verandert. Het gaat vanzelf. Door de tijd die alles slijt…
De mensen om je heen. Iedereen verandert. Kinderen en volwassenen worden ouder. Ze komen er anders uit te zien. Het uiterlijk verandert. Niets kan hier zijn stand behouden. Je kunt het niet tegen houden…
Ook het innerlijk verandert. Het gaat soms zo geleidelijk. We groeien, we ontwikkelen. We maken dingen mee, waardoor we veranderen. We leren of leren dingen af, waardoor we veranderen.
Ook verhoudingen, relaties, veranderen. Niets blijft hetzelfde. Niets houdt stand. Alles wat uit stof is neemt een end.
Omstandigheden veranderen. Blijde dagen veranderen in droeve dagen. En na het zuur komt het zoet. Na regen komt zonneschijn, zo zeggen we. Maar ook dat verandert weer. Niets blijft hetzelfde…
Een aantal weken geleden was het in mijn gedachten om hierover een blog te schrijven. Er was nog niet van gekomen. En sindsdien zijn ook mijn omstandigheden opnieuw veranderd. Mijn zus is overleden, na een ernstige ziekte, in de leeftijd van 48 jaar. Diep ingrijpende werkelijkheid. Niets kan hier zijn stand behouden. Wat uit stof is neemt een end. Veranderingen… Verliezen… Soms zo geleidelijk aan. Soms zo als onmogelijke werkelijkheid. De wind laat zich over het land horen. De steel van de bloem knakt. Haar schoonheid gaat verloren. En de standplaats wordt zelfs niet meer gevonden.
Niets kan hier zijn stand behouden. Alles verandert. Geleidelijk aan of abrupt. Maar Eén blijft wel. Eén verandert niet. Eén heeft geen verandering te vrezen. Het gras verdort, de bloem valt af; maar het Woord onzes Gods bestaat in der eeuwigheid. Ik de HEERE word niet veranderd. Zijn gunst zal over die Hem vrezen, in eeuwigheid altoos dezelfde wezen.
Misschien lijd je aan de veranderingen. De onzekerheden van het leven. Misschien zoek je houvast of durf je je nergens aan vast te houden. Alles in het leven kan wankelen… De onzekerheden in het leven kunnen op je afkomen. Maar de Heere zegt in Zijn Woord: “Bergen zullen wijken, en heuvelen wankelen; maar Mijn goedertierenheid zal van u niet wijken, en het verbond Mijns vredes zal niet wankelen, zegt de HEERE, uw Ontfermer.”
“Maar Gij hebt, o Opperwezen,
Nooit verandering te vrezen;
Gij, die d’ eeuwen acht als uren,
Zult all’ eeuwigheid verduren.”
Hij gaat mee van 2019 naar 2020. Jezus Christus is gisteren en heden Dezelfde en in der eeuwigheid.
