“Je kunt alleen groeien door los te laten”, zei iemand enkele jaren geleden tegen me. Een uitspraak die ik maar moeilijk los kon laten…
Wat is loslaten? Is dat hetzelfde als los-gaan, zoals de bladeren van de boom. Verbreken van verbinding…? Is loslaten hetzelfde als vrij-laten? Is loslaten een herfstmethode van ‘laten waaien’…met de wind mee en ‘geen weerstand bieden’? Is loslaten hetzelfde als over-laten?
Wat is dan het tegenovergestelde van loslaten? Vasthouden of gevangen (ge)houden? Is het ver-bonden of ge-bonden blijven?
Loslaten… een behoorlijk ingewikkeld proces, zo te merken. Ook de natuur lijkt er dit jaar moeite mee te hebben! De bomen ‘houden vast’, de bladeren worstelen met het kleuren en verkleuren in verschillende schakeringen van het loslatingproces. Is loslaten nou iets natuurlijks? Of is het iets tegennatuurlijks? Draagt het bij aan groei? Of is het afbraak? Of staan deze dingen niet tegenover elkaar, is het ‘en-en’? Is loslaten, net zoals de herfst, een schakel in het kringloopproces?
Voor veel mensen is loslaten niet eenvoudig. En ieder mag daarvoor zijn eigen redenen hebben! Redenen die verbonden zijn met het verleden, heden en de toekomst! Een grote variëteit: moeite met controleverlies, angst en onzekerheid, daadwerkelijk verliezen en afscheid nemen, de onbekende toekomst, met alle onzekerheden van dien. Of simpelweg, een grote tevredenheid met het heden en dat dolgraag zo willen (vast)houden. Allemaal heel geldige redenen…
Is loslaten echt dè methode om vooruit te komen? Loslaten lijkt soms te worden gepresenteerd als levenskunst… “Als we de vervelende dingen in ons leven loslaten, houden we het goede over” en “Hoe meer je loslaat, hoe gemakkelijker je leven verloopt. En hoe meer vrijheid je ervaart”, zijn dan de motto’s. Maar hoe doe je dat: ‘loslaten’…, welke betekenis krijgt het, als je te maken hebt met ingewikkelde problemen, moeilijkheden en verdrietelijkheden?
Als je worstelt met loslaten, is het misschien helpend om voor jezelf steeds achter ‘loslaten’ het woordje ‘zijn’ te plaatsen. “LOS – LATEN – ZIJN”, staat er dan… Gebeurtenissen, personen, situaties kunnen we ‘laten’ door los daarvan ook (ons) zelf te ‘zijn’. Je eigen plek in nemen, (zorgen voor) ZIJN, helpt om anders met ‘de ander’ of ‘het gebeurde’ om te (leren) gaan.
Welke betekenis krijgt loslaten? Loslaten hangt ook samen met vertrouwen. Vertrouwen in jezelf en anderen. Vertrouwen in de Ander.
Alles in mijn leven staat onder Gods voorzienigheid.
Hoe de weg ook wordt geleid
en waar deze henengaat,
’t ligt besloten in Gods raad.
Wat Hij over mij beslist, dat zal enkel wijsheid zijn.
God is groot en ik zo klein.
Nimmer heeft Hij zich vergist.
Niets gebeurt wat Hij niet wist.
Heer’ wat mij ook wedervaart, leer mij ’t geven in Uw hand.
Word ‘k door vragen overmand
en door zorgen zeer bezwaard,
maak mijn angstig hart bedaard.
Dat ik mij getroost en stil,
overgeef, Heer, aan Uw wil.
(M.A. Groeneweg- de Reuver)
