(vervolg)

Waren het pruimen? Zijn ze echt eetbaar? Omdat ik er al die tijd niet zeker van was, nam ik zo af en toe een vrucht. At er voorzichtig van.

De vogels vonden ze ook heerlijk. Ik heb er van genoten hoe familie pimpelmees en merel, afgewisseld door generaties eksters, een feestmaaltijd hielden in mijn boom. Soms was het echt een drukte van jewelste… Sommige mensen lachten me uit. Ze zeiden dat ik veel te aardig was voor de vogels in mijn tuin. Maar van delen word je rijker. “Alleen de liefde begrijpt het geheim van anderen geschenken te geven en daarbij zelf rijk te worden”, zei Augustinus.

De boom in mijn tuin heeft wel veel gedachten gegeven… Deze boom is er met vrucht voor anderen. Voor mij en mijn context, voor de kleine en grotere vogels in mijn omgeving, voor de wespen en andere insecten. Hij leeft voor anderen. Dient de ander. Wat is dat mooi om te zien. De boom deelt uit, van de gaven.  

De boom heeft wel verzorging en goede behandeling nodig, om te kunnen geven. Hij was in eerste instantie verkeerd gesnoeid en behandeld. Met alle gevolgen van dien. Verzorging, voeding, onderhoud, bescherming. Gekend worden. Wat is dat allemaal nodig in het leven. Om er te zijn. Om te kunnen groeien en bloeien. Om er te kunnen zijn voor anderen. Met vrucht voor anderen.  

Het gaat dus om een balans van geven en ontvangen in het leven. Als je alleen maar ‘plukt’, groeit er iets scheef. Als je alleen ‘onderhoudt’, gaat er ook iets mis.

De boom heeft onderhoud en verzorging nodig. Gelukkig is hij voor groei en bloei ten diepste niet afhankelijk van mensen. De groei, bloei en vrucht is uiteindelijk van God gegeven.

Of ik zelf plukte, of de vogels er van genoten, of de wespen er op af kwamen, de boom gaf zonder onderscheid, onvoorwaardelijk… De boom gaf net zolang tot alle vruchten er af waren. Hij gaf wat ie kon geven en dat was genoeg, voor mij en voor andere genieters…

Ik kende de naam van de boom niet. Wist niet of de vruchten eetbaar waren. Het raadsel is inmiddels opgelost: De vrucht is om van te genieten. Zelf én met anderen.