Over enkele weken is het weer Kerst. “Vrede op aarde…”. Dat wordt weer herdacht en bezongen. Veel mensen zijn bezig met voorbereidingen. Adventspreken op de zondagen. Uitzien, verwachting… De bomen, tuinen, huizen zijn weer versierd met lichtjes. De winkels liggen weer vol met Kerst-artikelen. Er wordt nagedacht over “hoe gaan we dit vieren, waar gaan we dit vieren, met wie ga ik dit vieren…”. Alles lijkt gericht op het creëren van gezelligheid, rust en vrede…
Soms levert de gedachte aan de aanstaande Kerstdagen helemaal geen vrede op…., maar juist stress. Niet alleen maar stress vanwege al deze voorbereidingen. Maar vooral stress omdat de vrede ontbreekt…. Vrede in de familie, in het gezin, met mijzelf. Wat is het soms ver te zoeken… Wat levert het dan vooral pijn op. Onvrede….
Er zijn soms expliciete of stilzwijgende familieverwachtingen. Verwachtingen die kunnen verzanden in een vanzelfsprekendheid… Geen keus…, maar een beslissing waar je je onmogelijk aan kunt onttrekken. Het wordt van je verwacht: “Kerst vier je met je familie!”
Alleen dit al kan enorme stress opleveren. Vredig doen, terwijl er geen vrede is? Hoe moeten we dat doen? Vrede tijdens het Kerstdiner… en de strijd onder tafel? Waar moeten de gesprekken over gaan, als we het nergens over kunnen hebben?
Soms leveren de familieverwachtingen ook enorme dilemma’s op. Hoe doen we niemand tekort… Als je met meerdere mensen en wensen rekening moet houden? Hoe handhaaf je de vrede in en met jezelf en anderen?
Het kan ook anders… Je hebt gebroken, of anderen hebben met jou gebroken… Je zou het ook zo graag anders willen of hebben gewild. Zijn deze breuken (op termijn) nog te verbinden, te helen…? Welke acties kan en wil ik daarvoor ondernemen. Hoe vind ik vrede in mezelf, als dit niet het geval is?
Soms is er geen verwachting…. Soms roept Kerst juist gemis op. Gemis van wat er niet is… Gemis van een partner, kinderen, lichamelijke of psychische gezondheid. Gemis door één of meerdere verliezen… Juist de Kersttijd kan het verdriet zo dichtbij brengen. Mag het gemis ook aanwezig zijn? Wat geeft vrede…?
Vrede is een woord dat samenhangt met vrij-zijn… Vrede is verbonden met vrijheid en verantwoordelijkheid, voor jezelf en de ander. Vrede kan ontstaan in ontmoetingen waarbij we de eigen wensen en grenzen, gevoelens en keuzes bespreekbaar durven maken en durven spreken over de wensen en verwachtingen van de ander. Vrede is in vrijheid verbonden zijn met eigen gevoelens en behoeften en ook kunnen stilstaan bij die van de ander. Vrede ontstaat bij zoveel mogelijk recht doen, zowel aan jezelf als aan de ander! Vrede ontstaat als we geleden ‘onrecht’ niet doorgeven, maar willen ombuigen naar ‘recht en vertrouwen’ voor jezelf en de toekomst!
Deze vrede hoeven we niet alleen rond Kerst voor te bereiden. Elke dag geeft ons gelegenheid om te werken aan deze vrijheid en vrede met onszelf en anderen. Van harte daarvoor uitgenodigd in het komende jaar!
Ten diepste gaat het met Kerst over een hogere Vrede. Niet de vrede vanuit onszelf, niet de vrede tussen ons en anderen. Al zijn er knellende banden, al is er eenzaamheid of verdriet, al is er onrecht en onvrijheid… Al is er bij ons daarvoor geen mogelijkheid. Al is er geen verwachting en geen uitzien… Met Kerst gaat het over: Vrede met God. Immanuel: God met ons. Van harte gezegende Kerstdagen toegewenst!
